Schronisko w Kaliszu

Schronisko miejskie w Kaliszu prowadzone jest od 1992 r. przez kaliski oddział Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami na podstawie dotacji z Urzędu Miasta.

Wedle oficjalnych statystyk w 2006 roku przyjęło 249 psów, oddało do adopcji 214, a utraciło 19% psów w stosunku do przyjętych (średnia krajowa 24%).

W 2006 roku dotacja Miasta oraz środki ze sprzedaży psów oraz z darów wyniosły 1.295 zł w przeliczeniu na jednego przyjętego psa, co każe oczekiwać dobrej opieki, gdyż jest to dwa razy więcej niż gminy przeciętnie przeznaczają na opiekę nad bezdomnym zwierzęciem.

Do schroniska trafiają w niewielkim stopniu (15%) psy z innych gmin, co kosztuje je ok. 300 zł od psa.

Ten wizerunek statystycznie przyzwoitego schroniska został zakłócony odkryciem, dokonanym przez Stowarzyszenie "Help Animals" z Kalisza, że przez dwa lata schronisko odwiozło do utylizacji ponad 9 ton padliny (912 sztuk zwierząt), a więc wielokrotnie więcej niż wynikało by z działalności schroniska.

Zobacz:

• Pieski los, TVP Poznań, 25.08.2008 (video)
• 900 psów w zakładzie utylizacji, "Rzeczpospolita", 25.08.2008

Wcześniej:

TVP Poznań - informacje (20.11.2007).
(wypowiedź kierownika schroniska o zagryzaniu się jako "normalnej selekcji naturalnej").

TVP Poznań - informacje (04.12.2007)

Dokumenty:

• Zezwolenie Prezydenta Miasta Kalisza dla TOZ na prowadzenie schroniska (17.07.2007).

• Wniosek BOZ o udzielenie informacji publicznej przez Urządu Miasta w Kaliszu (12.12.2007).

• Odpowiedź z Urzędu Miasta w Kaliszu (28.12.2007).

Z informacji z U.M. Kalisza wynika, że kaliskiemu TOZ udzielono zezwolenia na działalność "ochrony nad bezdomnymi zwierzętami" (choć w samym dokumencie jest mowa o ochronie przed bezdomnymi zwierzętami, ale pewnie nie stanowi to dla urzędników wielkiej różnicy). TOZ prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie, ale Miasto jej nie kontroluje i zezwala na to, pomimo że terytorialnie wykracza poza zakres zezwolenia i mimo, że powoduje przepełnienie schroniska, które jest powodem zagryzania się zwierząt. Widać jest to konieczne dla technologii "normalnej naturalnej selekcji" celem obniżenia kosztów opieki.
Miasto Kalisz nie miało wymaganej ustawą uchwały o dalszym losie zwierząt wyłapywanych na terenie Miasta i umieszczanych w schronisku, a zezwolenie na prowadzenie schroniska wydane zostało bez wymaganych ustawą norm jakościowych świadczonych usług.

W lutym 2008 Urząd Miasta umówił się z TOZ na dalsze prowadzenie schroniska

We wrześniu 2008 r. Urząd Miejski w Kaliszu rozesłał wszystkim zainteresowanym pismo Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Kaliszu, które stwierdza, że wynik kontroli Wojewódzkiego Inspektoratu w Poznaniu nie potwierdził zarzutów stawianych przez "Help Animals".

Postępowanie karne

05.11.2007	Zawiadomienie o przestępstwie złożone przez Stowarzyszenie "Help Animals"	zawiadomienie
21.03.2008	Postanowienie u umorzeniu dochodzenia przez Prokuraturę Rejonową w Kaliszu	postanowienie
21.04.2008	Zażalenie na umorzenie dochodzenia	zażalenie

Zawiadomienie o podejrzeniu przestępczej działalności schroniska w Kaliszu złożyło w listopadzie 2007 Stowarzyszenie "Help Animals", które uzyskało dane z zakładu utylizacji o masowych dostawach padliny ze schroniska, przekraczających 9 ton w ciągu dwóch lat. Jest to ilość nieporównywalna z oficjalną stytystyką śmiertelności w schronisku, szacunkowo jest to dwa razy więcej zwierząt niż oficjalnie zostało przyjętych do schroniska.

W marcu 2008 dochodzenie zostało umorzone bez wyjaśnienia co właściwie schronisko robiło i z iloma zwierzętami, bo TOZ nie dokumentował swej działalności. W uzasadnieniu umorzenia zawarto jednocześnie przekonanie o tym, że przyjmowanie zwierząt i w każdej ilości było wyrazem "konieczności" zajęcia się nimi, bez względu na warunki i dalszy los zwierząt. Prowadzący dochodzenie z góry zrezygnowali z ustalenia dlaczego oficjane raporty z nadzoru nad schroniskiem mówą o uśmierceniu 64 psów i 7 kotów, zeznania lekarza weterynarii o uśmierceniu 256 psów i 133 kotów a dokumenty z zakładu utylizacji o dostarczeniu łącznie 912 zwierząt w podobnym okresie czasu. W zawiadomieniu wskazywano także na stan techniczny i organizacyjny schroniska dający obraz miejsca masowego znęcania się nad zwierzętami.

Uzasadnienie umorzenia nie ustosunkowało się w ogóle do legalnych przesłanek działalności schroniska: celu tej działalności, warunków jej prowadzenia, norm jakie schronisko powinno spełniać ani nadzoru ze strony Inspekcji Weterynaryjnej i ze strony Urzędu Miasta. Odnotowano natomiast, że w schronisku nie mogło dochodzić do znęcania się nad zwierzętami dlatego, że organy nadzoru nic o tym nie wiedziały. Wniosek jest więc taki, że cokolwiek robiono ze zwierzętami, nie mogło to być przestępstwem, skoro akceptował to Urząd Miasta, Inspekcja Weterynaryjna a wykonywali działacze Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.

Budżet kaliskiego schroniska wynosił w 2006 roku 1.300 zł na jednego przyjętego psa, a więc dwa razy więcej niż gminy w Polsce przeciętnie wydawały na bezdomne zwierzęta, a nawet więcej niż wydaje na bezdomne zwierzęta bogate schronisko warszawskie. Pomimo stosowania "normalnej naturalnej selekcji" czyli prowokowania zwierząt do zagryzania się i mimo 90% śmiertelności kotów wskutek braku kwarantanny i leczenia, schronisko było, jak twierdzi jego kierownik, w "trudniej sytuacji finansowej". Trudność ta mogła chyba polegać tylko na trudności rozliczenia się kaliskiego TOZ z publicznych pieniędzy przeznaczonych na opiekę nad zwierzętami. Sprawozdnaie kaliskiego TOZ nie jest publikowane, a Urząd Miasta nie interesował się dochodami własnymi TOZ z usług unieszkodliwiania zwierząt na rzecz innych gmin.

Z faktu, że schronisko w Kaliszu oddało do utylizacji więcej zwierząt niż przyjęło, można wnioskować, że w Kaliszu doprowadzano do śmierci nie tylko zwierzęta wykazywane jako "adoptowane", ale że przez to schronisko przechodziły (przynajmniej formalnie) także zwierzęta "adoptowane" w innych schroniskach TOZ lub zabijane od razu przez hycli, którym gminy płacą nie pytając się o schronisko. Rozchód zwierząt ze schronisk nie jest bowiem w ogóle uregulowany przepisami, poza tym jednym, że jakiekolwiek dane o adopcji są chronione jako zbiory danych osobowych.

Krótkie zestawienie zarzutów podnoszonych wobec działalności kaliskiego schroniska TOZ:

z zakresu warunków i losów zwierząt:

schronisko utrzymuje znacznie więcej zwierząt niż norma wyznaczona przez Inspekcję Weterynaryjną
zwierzęta utrzymymwane są w stanie rażącego niechlujstwa
wskutek zagęszczenia i braku izolacji psy systematycznie zagryzają się
stłoczone w jedynm pomieszczeniu koty padają na choroby zakaźne
zwierzęta nie są leczone
zwierzęta są karmione sfermentowanym chlebem
schronisko nie prowadzi wykazu zwierząt
schronisko sprzedaje bezdomne zwierzęta, choć nie jest ich właścicielem
schronisko oferuje różnym gminom przyjmowanie zwierząt za jednorazową opłatą

z zakresu realizacji zadań gminy:

Urząd Miasta udzielił kaliskiemu oddziałowi Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami zezwolenia, a następnie podpisał umowę i udziela dotacji w zakresie "ochrony przed bezdomnymi zwierzętami" oraz "prowadzenia schroniska", co mija się z określeniem ustawowego zadania gminy "zepewnienia bezdomnym zwierzętom opieki".
Nie określił żadnych norm jakościowych dotyczących opieki.
Nie cofnął zezwolenia pomimo naruszenia innych ustalonych przez siebie warunków, dotyczących dokumentacji, kwarantanny czy zasięgu terytorialnego.

z zakresu nadzoru Inspekcji Weterynaryjnej:

schronisko nie spełnia wymogów weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk (utwardzony teren, odpowiednie pomieszczenia, rejestr zwierząt, zapewnienie leczenia), pomimo to jego działalność nie została wstrzymana.
doroczne raporty o przepływie zwierząt przez schronisko nie opierają się na kontroli stanu faktycznego, a tym bardziej kontroli danych o rozchodzie zwierząt (w tym także adopcji).

z zakresu działania organizacji pożytku publicznego:

Oddział Kaliski TOZ nie publikuje sprawozdania ze swojej działalności, tj. ani o przepływie zwierząt przez schronisko ani sprawozdania finansowego

schronisko w Kaliszu Około 90% młodych kotów w kaliskim schronisku ginie na skutek złych warunków i braku opieki.